Rabi Icchak ben Szlomo Luria Aszkenazi

Dyskusje odnośnie duchowych mistrzów.
Drogi rozwoju, autorskie metody, filozofie...
dragomirov
Posty: 9
Rejestracja: 29 lutego 2012, o 21:12
Reputacja: 0
Płeć: M

Rabi Icchak ben Szlomo Luria Aszkenazi

Postautor: dragomirov » 9 marca 2012, o 12:08

Rabi Icchak ben Szlomo Luria Aszkenazi twórca nowożytnej Kabbalah (po hebrajsku znaczy - otrzymywać) zwanej Kabałą Luriańską.

Skoro przedstawiamy sylwetki mistrzów i drogi duchowe, to oczywiście nie może zabraknąć mistyków żydowskich, którzy są twórcami jednej z najbardziej precyzyjnych i kompletnych ścieżek osiągania percepcji światów duchowych zwaną Kabałą a która opiera się na podstawowych dziełach takich jak "Tora" (pięcioksiąg), "Zohar" (księga blasku) i jeszcze kilku mniejszych dzieł jak "Sefer ha-Bahir" czy "Sefer Jecira". Do 1995 roku, Kabała była ściśle strzeżona nauką a dostęp do niej mieli tylko mężczyźni którzy ukończyli 40 rok życia. Wspomniany Rabi Icchak ben Szlomo Luria Aszkenazi zwany Ari żył w 16 wieku i jest twórcą "Kabały Luriańskiej" której podstawą jest rozbicie naczyń zwanych Kelim i ich ponowne połączenie, naprawa, zwana Gmar Tikkun.

Cytaty:

"Kabała luriańska, pochodzi od nazwiska jej twórcy, mistyka Izaaka Lurii, ucznia Cordovero. Luria rozwinął przede wszystkim wątek kreacji oraz odkupienia całości Stworzenia. Choć pojęcie cimcum (koncentracji czy też wycofania się Boga jako warunku koniecznego do zaistnienia materialnego Wszechświata wewnątrz nieskończonego Ain Sof) pojawiało się już wcześniej (choćby u jego mistrza), Luria opisał je w sposób najpełniejszy.
Luria rozwinął też wątek kreacji o ideę rozbicia naczyń, która wyjaśniała, dlaczego świat nie jest idealny. Owo pęknięcie Sefir pod wpływem Boskiego światła było właściwym grzechem pierworodnym, fundamentalną przyczyną pomieszania dobra i zła w każdym człowieku, oraz zasadą występowania pokus ku złemu. Jednak Luria postulował też Tikkun – Wielkie Dzieło zbawiania świata przez ludzkość, moralnej odnowy, która ma doprowadzić do usunięcia pierwotnej wady Wszechświata. W jego wersji Stworzenia dodatkowy agent dokonujący kreacji (w rodzaju gnostyckiego Metatrona-Demiurga) był zbędny, dzięki czemu Kabała przestała być oskarżana o dualizm, a zaczęła znowu być akceptowana przez główny nurt Judaizmu."

Życie i osiągnięcia Ari:
"Rabi Icchak ben Szlomo Luria Aszkenazi (ur. 1534 – zm. 5 sierpnia 1572) – żydowski uczony i mistyk, uważany przez swych wyznawców za Mesjasza; twórca nowożytnej Kabały – nowoczesny nurt mistycyzmu żydowskiego jest nawet nazywany Kabałą luriańską.
W języku hebrajskim jest nazywany יצחק לוריא, Icchak Luria lub Icchak ben Solomon Aszkenazi. Znany jest też jako Izaak Aszkenazi, ARIZAL, Ha-Ari (z hebr. dosł. "Lew", ale także akronim od "Boski Rabin Izaak").

Młodość
Izaak Luria urodził się w Jerozolimie w 1534 r. jako syn aszkenazyjskiego ojca i matki-sefardyjki. Jeszcze jako dziecko stracił ojca i był wychowywany przez bogatego wujka, Mardechaja Francisa, poborcę podatkowego z Kairu, który umieścił go pod kuratelą najlepszych żydowskich nauczycieli. Luria okazał się pilnym uczniem literatury rabinicznej i pod kierownictwem rabina Bezalela Aszkenazyjczyka stał się biegły w tej gałęzi nauki żydowskiej.
W wieku 15 lat poślubił swą kuzynkę i – będąc dobrze uposażonym – podjął dalsze studia. Chociaż z początku próbował kariery kupieckiej, szybko zwrócił się ku ascezie i mistycyzmowi. Będąc w wieku około 22 lat zaangażował się w studia nad Zohar, trzynastowiecznym dziełem kabalistycznym, które właśnie wtedy zostało po raz pierwszy wydane drukiem. W ich wyniku podjął życie pustelnika – osiedlił się nad Nilem, w odosobnionej chacie, gdzie przez siedem lat oddawał się medytacjom. Swoją rodzinę odwiedzał tylko w Szabas, odzywał się niewiele i zawsze po hebrajsku.
Długie odosobnienie dało o sobie znać – Luria stał się znany jako wizjoner. Podobno miewał częste dyskursy z prorokiem Eliaszem, który miał go inicjować we wzniosłych i tajemnych doktrynach. Sam Luria stwierdzał, że podczas snu jego dusza wstępowała do Nieba i rozmawiała z wielkimi nauczycielami z przeszłości.

Uczniowie
W 1569 r. Luria przeniósł się do Palestyny i po krótkim pobycie w Jerozolimie, gdzie jego nowy system kabalistyczny nie spotkał się z uznaniem, osiedlił się w Safed. Tam założył koło kabalistów, którym wyłożył swoje doktryny, dzięki którym zamierzał stworzyć nową podstawę dla ogólnoświatowego ładu moralnego. Do koła tego należeli m.in.: rabin Mojżesz ben Jacob Cordovero, Solomon Alkabiz, Joseph Karo i Moses Alshech. Spotykali się w każdy piątek i wyznawali sobie nawzajem swoje grzechy.
Wkrótce Luria miał dwie klasy uczniów:
Nowicjusze, którym wykładał podstawy Kabały.
Wtajemniczeni, którzy stali się powiernikami jego formuł inwokacji i przyzywania.
Najbardziej sławnym z jego uczniów był Chaim Vital z Kalabrii, który – wg swego mistrza – miał duszę nieskalaną grzechem pierworodnym. W towarzystwie tych uczniów Luria odwiedzał grobowce wybitnych nauczycieli, których lokalizacje zostały mu objawione przez jego duchowego mentora, proroka Eliasza. Koło kabalistów Lurii stopniowo rosło i w końcu stało się oddzielną kongregacją, w której dominowały jego sekretne doktryny, wpływając na wszystkie ceremonie religijne.

Nauki
Luria zwykł był wykładać swe nauki na bieżąco i – z wyjątkiem niektórych kabalistycznych wierszy po aramejsku na okazję Szabasu – nie zapisywał niczego. "Jego" dzieła kabalistyczne spisał tak naprawdę Chaim Vital kompilując nauki mistrza. Dzieła te, z których najważniejszym było sześciotomowe Etz Chayim, ("Drzewo życia"), krążyły najpierw w formie rękopisów dostępnych wyłącznie dla uczniów Lurii. Musieli oni przysięgać pod groźbą ekskomuniki, że nie pozwolą wykonać kopii dla obcego kraju, więc zrazu wszystkie manuskrypty Lurii były dostępne jedynie w Palestynie. W końcu jednak w 1772 jedna z nich została opublikowana w Europie. Objaśniała ona zarówno Kabałę spekulatywną, opartą na Zohar i Kabałę praktyczną (zwaną inaczej cudowną), której twórcą był Luria.
W swoich naukach Luria odpowiadał na pytanie o to, jak skończony świat mógł zaistnieć w nieskończonym Bogu, jak idealny Bóg mógł stworzyć nieidealny świat, w jakim celu powstało zło oraz jakie jest zamierzenie Boga względem roli ludzkości w jego dziele stworzenia świata.

Symbolizm rytuału
Dla Lurii mistycyzm nie kończył się jedynie na tajemnicach Stworzenia i religijnej ekstazie. Uważał on, że każda ceremonia religijna jest uświęcona nie tylko samą tradycją i nakazem Pisma, ale przede wszystkim wpływem, jaki wywiera na świat duchowy. W szczególności święty był Szabas – uważany za przejaw Boskości w doczesności – i wszystkie ceremonie i modlitwy, które się wtedy odprawia. Według Lurii bowiem, każda sylaba modlitwy zawiera ukryte imiona Boga, a więc powinna być traktowana z najwyższym szacunkiem i pobożny Żyd przy wypowiadaniu modlitwy powinien oddawać się intensywnej medytacji.
Poza tradycyjnymi rytuałami Luria wprowadził w swojej kongregacji nowe i zawarł je w Kodeksie Praw Ariego (Shulkhan Arukh shel Ari). Jednak tendencja do zastępowania tradycyjnego Judaizmu rabinicznego jego wersją mistyczną opartą na naukach samego Lurii spotykała się z niechęcią i napomnieniami ze strony środowisk konserwatywnych. Mimo to Luria nie zaniechał tych praktyk, a po jego śmierci stały się one jeszcze silniejsze. Uważa się, że praktyki te, rozwinięte jeszcze przez uczniów Ariego, utorowały drogę dla pseudomesjanizmu Sabbataja Cwiego.

Wpływ na nowoczesny judaizm
Nauki Lurii zostały niemal zupełnie zaakceptowane i stały się częścią ortodoksyjnego judaizmu, choć nie wszyscy ortodoksi przestrzegają zwyczajów, które wprowadził Luria."

Kolejnym mistykiem będzie współczesny mędrzec - Jehuda Leib Ha-Lewi Aszlag zwany Baal ha Sulam.

Wróć do „Sylwetki Mistrzów i Drogi Duchowe”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość