99 OPOWIEŚCI SUFICKICH

[jalila]

Zapraszam do lektury ksiązki sufickiej pt."99 Opowieści sufickich", napisanych przez sufiego Hazrat Inayat Khana.
Dla zainteresowanych podaje link:

http://www.tchu.com.pl/khan_99_opowiesci_sufickich.htm

Niezwykłe Opowiesci, które wzruszają serce i dusze.


Kilka Opowiastek z książki sufiego Hazrata Inayat Khana


"Pielgrzymka Bajazyda

Bajazyd wyruszył w podróż do Mekki. Po drodze spotkał derwisza siedzącego na pniaku. Chcąc okazać szacunek świętemu mężowi, podszedł do niego i poprosił go o błogosławieństwo.
Derwisz zapytał go, dokąd zmierza — ów odpowiedział, że do Mekki.
— W interesach? — spytał.
— Nie — odparł zaskoczony Bajazyd — z pielgrzymką!
— Z pielgrzymką? A co właściwie ludzie robią na pielgrzymce? — spytał derwisz.
— Chodzą wokół wielkiego głazu Kaaba — odparł Bajazyd.
— Ach tak, to wcale nie musisz iść tak daleko — odrzekł — wystarczy, że okrążysz mnie tyle razy ile trzeba, a twoja pielgrzymka będzie dopełniona.
Bajazyd zrobił to i wrócił do domu. A kiedy ludzie pytali go, czy odbył pielgrzymkę do Kaaby odpowiadał, że pielgrzymował do żyjącego Kaaby.. "


"Bogactwo

Pewnego razu, podczas wędrówki przez dzikie pustkowia, pustelnik Maćandra powiedział do swego towarzysza, Gauriki:
— Gaurika, boję się!
— Odrzuć strach — odparł tamten.
— Jak mam to zrobić? — spytał pustelnik.
— Odrzuć przyczyny strachu — odrzekł Gaurika.
Słysząc to Maćandra, wyjął z sakiewki dwie sztabki złota i zdumiony powiedział:
— Twierdzisz, że mam je tak po prostu wyrzucić!
— Tak — oparł Gaurika — a czymże one są?
Pustelnik wyrzucił je i zbladł.
Widząc to Gaurika zapytał:
— Czemu jesteś taki zmartwiony?
— Teraz już nam nic nie pozostało!
— Och, nie przejmuj się, mamy wszystko — odparł Gaurika. — Spójrz tylko przed siebie. Przed nimi stała góra złota.
— Bierz, ile zdołasz, jeśli pragnie tego twoja dusza — powiedział Gaurika.
Wtedy dusza Maćandra się przebudziła, i powiedział:
— Niczego nie wezmę, ponieważ zrozumiałem, że bogactwo oznacza nieposiadanie niczego."



"Grzech i cnota

Swego czasu Mojżesz w drodze na Synaj spotkał pobożnego człowieka, który poprosił go, by przemówił za nim do Boga — bo choć przez całe życie modlił się do Niego, spotykały go wciąż same kłopoty i nieszczęścia.
Kilka kroków dalej prorok napotkał pijaka siedzącego przy drodze z bukłakiem słodkiego wina. I on poprosił go o wstawiennictwo u Pana.
Kiedy Mojżesz wstąpił na górę i rozmawiał z Bogiem o nich obydwu — sprawiedliwym i grzeszniku, Bóg oznajmił mu, że na tego pierwszego czeka już miejsce w niebie, zaś na drugiego, w najgorszym obwodzie piekła.
W drodze powrotnej zobaczył najpierw pijaka. Przekazał mu niepomyślne wieści, ale ku jego zaskoczeniu tamten wykrzyknął uszczęśliwiony:
— Bóg mówił o mnie? Nigdy bym się nie ośmielił myśleć, że poświęci mi choćby odrobinę uwagi! — tańczył przy tym z radości.
— Jakże jestem szczęśliwy — powiedział na koniec — że On, Stwórca i Władca Wszechświata, zna mnie, tak wielkiego grzesznika!
Potem prorok spotkał pobożnego i przekazał mu radosną nowinę.
— A czemuż by miało być inaczej — powiedział ów — całe życie spędziłem na oddawaniu czci Panu, cierpliwie znosiłem wszystko, co mi zsyłał, sądzę, że zasługuję na niebiosa!
W jakiś czas później obaj — pobożny i grzesznik — umarli. Mojżesz, ciekaw ich losów, udał się znów na górę Synaj i spytał o nich Boga.
— Cnotliwy jest w piekle, a pijak w niebie — powiedział Pan.
— Jak to, czyżby Stwórca nie dotrzymał obietnicy? — zdziwił się prorok.
Bóg mu odpowiedział:
— Widzisz, pijak, ten niecnota, tak się cieszył, słysząc, że zaledwie mówiliśmy o nim, że zmazał tym swoje przewiny. Zaś zasługi pobożnego, z powodu jego pychy, okazały się bezwartościowe. Nic go nie potrafiło ucieszyć na tym świecie — ani to, że świeci słońce, ani że pada deszcz!."
_________________